نگاه خسته

 

بیا  خورشید  پنهانی  بیا  این  دود  را  بردار

فضای  سرد وبی روح و غبار آلود  را  بردار

 

من از این و ضع بیزارم بیا ای سبز  نورانی

هوای  کهنه  و  نمناک  و ابر  آلود  را  بردار

 

و از چشما نمان این حفره های خالی از امید

نگاه   خسته  و غمگین  و درد آلود را  بردار

 

غزل مانده است ازدارائیم ، بادست های خود

همین   مقدار  باقیمانده ی   موجود  را  بردار

 

من  از  تکرار های  سر  به  دیوارم گریزانم

بیا  در  صبح  جمعه   واژه ی بدرود رابردار

 

 

زهراآرین نژاد

 

مرده هاي سرد

 

ديگر به  اين  قبيله ي غافل  امان  مده

اصلا مسير پاك  خودت  را نشان  مده

 

اين جا  براي طايفه اي كه كرند و كور

هان  اي  بلال  پاك  و نجيبم٬ اذان مده

 

بگذار  در تباهي  و  ظلمت  فرو روند

لطفا به اين جماعت  بي روح٬جان مده

 

اين قوم را كه مي چكد از دستشان بدي

خورشيد  و ماه ٬  در وسط  آسمان مده

 

هرگزبراي حركت اين مرده هاي سرد

اين سان زمين پاك  خودت را تكان مده

 

وقتي  جهان  سبز تو را  زرد مي كشند

ديگر به  اين  قبيله ي  غافل  امان  مده

 

زهراآرين نژاد

 

 

 

مجالی اگر...

 

دیگر  به  روزگار  ترحم  نمی کنم

خود را اسیرسایه ی مردم نمی کنم

 

 ما بین عشق وعقل، خدا انتخاب شد

این دفعه  بی  بهانه تلاطم  نمی کنم

 

حا لا  که با  بهار تو من  آشنا  شدم

هر گز تو رامیان غزل گم نمی کنم

 

این  بارعاشقانه به خود قول داده ام

از  بذر های  له  شده گندم نمی کنم

 

با  با لهای  خسته  مجالی  اگر شود

دیگر  به   روزگار ترحم  نمی کنم

 

زهرا آرین نژاد

 

مادر

 

هر گز  نرو  بدون  تو دلگیر می شوم

بی توزهرچه شعروغزل سیرمی شوم

 

اما  تو آفتاب   قشنگی   که   هر زمان

از  گرمی   وجود  تو  تعبیر  می شوم

 

تو  سایه    سار  خلوت   تنهایی   منی

بی  تو خزان  گرفته و تحقیر می شوم

 

توتکیه گاه غصه ی من ،  دردهای من

بی تونمی شود-نه ، زمین گیرمی شوم

 

لختی  درنگ  ،  ثانیه  ها  هم  غنیمتند

مادر  نرو  بدون   تو  دلگیر  می شوم

 

 

زهراآرین نژاد

 

فصل سبز

 

ای فصل سبزوپاک خداگرچه ساده ای

بین  تمام   عالمیان    فوق   العاده ای!

 

با گرم  وسردی وهمه ی مشکلات راه

چون  کوهی  استوار  هنوز ایستاده ای

 

ای  رود علم  و دانش  و تقوا ومعرفت

تو قطره  را به  ساحت دریا رسانده ای

 

گفتند  لایق  همه  کس  نیست  این  هنر

دیریست  امتحان  خودت  را توداده ای

 

شغل  تو هم  ردیف  امامان  و انبیاست

یعنی  فقط  تو در خور این  خانواده ای

 

بر روی  آسمان  خدا  حک  شده  چنین

            بین    تمام   عالمیان    فوق  العاده ای!

 

زهراآرین نژاد

 زیرپای خود

 

 جدا کردم از این مردم  همین دیروز راهم را

 اگر چه  خوب   می دانم   مسیر  اشتباهم  را

 

 پدر، پیراهنم را هم  من آتش  می زنم  امشب

 دعا  کن کاروان هم  گم  کند این  بارچاهم را

 

 ندارد هیچ  فرقی  روز و شب های  زمستانم 

 که زیرپای خودله کرده ام خورشید وماهم را

 

 به قدری بادلم هرچهارفصل شهربدکرده است

 که روی هرچه  خوبی بسته ام چشم سیاهم را

 

 به یعقوب غزل هایم  قسم ، من بر نمی گردم

 جدا کردم  از  این  مردم  همین دیروز را هم را

 

زهراآرین نژاد

 

      زیباترین دلیل

       

      هر چه غزل  که  تازه  سرودم  فدای  تو

      ای آن که خالی است دراین خانه جای تو

       

      عادت   نکرده ام   به  کسی  بعد  رفتنت 

      چندیست  می زند  به  سر من  هوای  تو 

       

      گلدان  خانه  خوب  مرا  درک   می کند

      یک  گل  گذاشتم  و سط  آن به  جای تو

      

      من  با  حنای  هیچ  کسی  خو نکرده ام

      یک  چیز  دیگر  است  برایم  حنای  تو

       

      احساس می کنم  که کنارم  نشسته ای

      پیچیده      در میان     اتاقم  صدای  تو 

      

      زیبا   ترین   دلیل  سرودن   گمان نکن 

      این  شعر آخر  است  که  گفتم  برای تو 

 

     زهرا آرین نژاد

 

 

درس استاد

 

استاد  به  ما  درس ترحم  آموخت

خوبي  و فروتني به مردم  آموخت

با خنده  و شوروشوق درزنگ هنر

مفهوم   شكفتن    و   تبسم  آموخت

با خط كش  و متروگاه گاهي  پرگار

ترسيم  و  توازن   و تراكم  آموخت

مي گفت: بدي  به  خلق  اصلا نكنيد

او  در  مدني   راه    تفاهم  آموخت

چون   عاشق   انشا  و نوشتن بوديم

درذهن وضمير مان  تجسم   آموخت

جغرافي يمان به درس دريا كه رسيد

اوحركت  و كوشش  وتلاطم آموخت

در    بين     نماز ٬  باكلام     شيرين

پرواز    به   آسمان    هفتم   آموخت

آن   روز  كه درجمع شهيدان خوابيد

معناي   مي   و  عاشقي وخم آموخت

 

زهراآرين نژاد

 

 

خدمت به هر شيوه ي ممكن

 

هر كه  قصد سفرش هست  مسافرماييم

هر كه  پرواز كند  مرغ   مهاجر ماييم

 

دل  طوفان   زده   داريم  خدا مي داند!

كار اگر هست  بگو مرد  معاصر ماییم

 

درد  اگرهست  بگوييد كه  درمان بكنيم

شعراگركم شده غم نيست كه شاعرماييم

 

روزوشب وقت تلاش است چرا بنشينيم

مرد  ميدان  عمل  ناظر و حاضر ماييم

 

خدمت  و كوشش وكاراجربزرگي دارد

در حقيقت  به  جهان  جزو مفاخر ماييم

 

 

زهراآرين نژاد

 

         امشب  غزل  به  پاکی  یک یاس می شود

یعنی که روضه روضه ی عباس می شود

 

زنجیرها   به   شانه ی  مردم   نشسته اند

غم  ها  و  دردها  همه  احساس  می شود

 

لب   تشنه  است  گند مکی  در هجوم  باد

دشمن   ولی   شبانه  پراز  داس  می شود

 

یاد  حسین  ،   یاد   رقیه  ،   زمین   داغ

زینب  در این  میانه چه بی یاس می شود

 

ای  ظهر غم  گرفته ی   صحرای  کربلا

روزی   تمام   خاک  تو  الماس  می شود

 

زهراآرین نژاد